فن تجوید
عبارت از مجموعهای از نقطهنظرهای بشری (اعم از نظری و عملی) است که در
جهت بهسازی و زیباسازی آهنگ و صوت در خواندن کتاب مقدس به کار گرفته
میشود. این شیوه پس از عهد نبوی و به موازات شکلگیری «حوزههای قرائت» و
رقابت گسترده "قاریان" (مقریان بزرگ حرفهای) بهعنوان یک فن یا یک علم ـ
با تسامح در تعبیرـ از بیرون بلاد اسلامی و عمدتاً از ایران و هندوستان به
مهبط وحی و دیگر سرزمینهای اسلامی وارد شد و به سرعت هرچه تمامتر رواج و
گسترشی فوقالعاده یافت.حال اگر سوءال ما این باشد که جایگاه تجوید در
نظام آموزش و ترویج قرآنِ مکتب معصومین (ع) چیست به این جواب خواهیم رسید
که تجوید، بر خلاف همه شهرت و گستردگی امروزیاش، ...