اعجاز از ديدگاه
لغوي به معناي انتقال عجز و ناتواني است2 و از نيمه دوم قرن سوم ه•• ق./نهم
م. به عنوان واژهاي فني براي بيان بي نظير بودن و يگانگي قرآن در محتوي و
شكل به كار ميرود. تعاريف متعددي كه از بعد از قرن چهارم هـ.ق./دهم م. در
مورد اين واژه ارائه شده است، تفاوت چنداني با هم ندارد. تهانوي در كشاف
اصطلاحات الفنون (كلكته، صص 62 ـ 854، نوشته شده در 1745 م./ 1158 هـ.ق.)
به نحو سؤال برانگيزي از بررسي واژه اعجاز خودداري نموده است ولي قطعه
آغازين مقاله او در مورد معجزه (صص 7 ـ 975) اشارهاي ضمني ب...