لفظ
معجزه اصطلاحا،مفرد مؤنث از اسم فاعل، از فعل اعجاز، از باب افعال و به
معناي عاجز و ناتوانكننده است. در واقع به اعتبار لفظ آيات كه درباره
قطعههاي كوچك قرآن استعمال ميشود، براي آن لفظ آورده ميشود و به اين
معني است كه قرآن كريم كه در آن آيات و جملههاي زيادي وجود دارد معجزه
محسوب ميشود،يعني اينكه قرآن عاجز كننده و مبهوت كننده هر فردي است كه
بخواهد با آن معارضه كند و نظير آيات آن را ناتوان باشند،مانند: اژدها
كردن عصا و يا تراكم آبها نيل و يا درخشندگي انگشتان كه ...