فنّ و مهارت تلاوت فصيح قرآن كريم
تجويد، مصدر باب تفعيل و در
لغت به معناى تحسين، زيبا انجام دادن كار و نيكو گفتن و در اصطلاح عبارت
است از تلفظ حروف (عربى) از جايگاه خود، به گونهاى كه حق هر حرف از صفات
آن و مستحق آن از (احكام) به خوبى اَدا و رعايت شود: «التَّجويدُ اِعْطاءُ
الْحُرُوفِ حَقَّها مِنْ صِفَة لَها وَ مُسْتَحَقَّها». حق حرف، كيفيتى
است كه قِوام حرف به آن است و آن عبارت از مخرج حرف و صفاتى است كه در نهاد
حرف وجود دارد. اين صفات را نمىتوان از حرف سلب كرد، زيرا وجود حرف و
تمايز آن از ساير حروف و آواها بر رعايت صفات مذكور مبتنى است؛ مانند صفت
جَهْر، شدّت و استعلاء. مستحق حرف به كيفيت صوتى و آوايى گفته مىشود كه در
تركيب حروف و پيوند آنها ايجاد مىشود. احكام تجويد از قبيل ادغام، مدّ،
اخفاء، اقلاب، صله و ...